Vör wat hört wat

Dar is mal ’n Barbeerer weß, de hett uk Tähnen mit uttrocken. Nu eenen Dag, da is he mal ut, un blots de Lehrburß is dar, do kümmt dar ’n Bur’n an. Is de Meister ne to Hus?, secht he to den Burßen. Ne, secht de Jung. Ja, ik wull ’n Tähn uttrocken hebb’n, secht de Bur; kanns du dat ne? Ja, secht de Jung, dat kann ik. Ja, heß al mal ’n Tähn uttrocken? Ja, secht de Jung, ut ’n Schapskoppknaken. O, secht he, denn krichs du min uk wul rut. Ja, secht de Jung, he schall sik dar man up den Schemel hensetten. De Bur sett sik je hen. De Burß kricht de Tang’ her un sett ehr an, an de Tähn, de rut schall. Un do fangt he ’n Riten an. He ritt un ritt. Awer de ol Tähn sitt so faß: he ritt den Bur’n vun ’n Schemel raf un fegt in all’ de Ecken mit em rüm. As he ’n paarmal de Stuw mit em rund is, do kricht he de Tähn denn je herut. Oha, secht de Bur. Ja, oha, secht de Burß, dat mögt S’ wul segg’n. O, min Jung, secht de Bur, wat heß du di dar bi quäl’n müßt! Sieh hier heß du ’n Fiwmarkstück. Damit geiht de Bur je weg.

Naher, do kümmt de Meister je to Hus, un do vertell’t de Burß em dat, de un de Bur is dar weß, den’ hett he ’n Tähn uttrocken, un dar hett he em dat Fiwmarkstück vör geben. Gott bewahr’n, secht de Meister, dat is süns so ’n ol’n neti’n Keerl, den’ is ümmer all’ns to dür, un di hett he fiw Mark geben? Ja, secht de Jung, dat hett he dan. Dat dur’t ’n fiw, söß Weken, do kümmt de Bur wedder. Do is de Meister in. Na, is goot, dat Se to Hus sünd, secht de Bur. Ik wull wedder ’n Tähn uttrocken hebb’n. Na ja, de Meister lett sik je recht ’n beten angelegen weßen, de denkt, he betahlt je goot, un treckt em de Tähn denn je ut. O, dat weer je licht to, secht de Bur, un lecht em acht Groschen hen. Ja, secht de Meister, minen Burßen, den’ hebbt Se letz ’n Fiwmarkstück geben, un mi gewt Se man acht Groschen? Ja, secht de Bur, Se hebbt de Tang’ uk je man eben ansett: do hadd’n S’ de Tähn je al rut. Awer de Burß, de hett dar wahrhafti Arbeit vun hatt. Vör wat hört wat.

Opsammelt un daalschrewen vun Wilhelm Wisser


(neti = geizig, knickerig)