Dar is mal ’n Scheper weß, de geiht mal to Kark. Un sin Hund is em nakamen, de löppt uk mit rin.

Nu hett de Preester — de hett al up de Kanzel stahn — de hett dat Evangelium hatt vom guten Hirten. Un do secht he grad’: Ein guter Hirte verläßt seine Schafe nicht.
Do secht de Scheper: Kumm, Spitz, de Keerl stickelt. Un darmit dreiht he sick üm un geiht wedder rut ut de Kark.

Opsammelt un daalschrewen vun Wilhelm Wisser