Dor is mal ’n Buern west, den is sien Fru storwn, de all lange Tied krank weer, un to glieke Tied is em ok ’n Farken dotbleben, dat all ganz schön fett weer. As de Paster em nu trösten will un ’n poor Wör mit em schnackt, ment de Buer: „Ja, Herr Paster, mit uns Mudder, dat weer so; se weer ja ümmer man schwach. Aber dat lütt Farken, dat hadd ik doch banni geern beholen.“

Opsammelt un daalschrewen vun Wilhelm Wisser